Een mens lijdt het meest door het lijden dat ie vreest

Met deze lijfspreuk van m'n pa ben ik opgevoed. Maar voor sommige spreuken moet je eerst veertig worden om er de wijsheid van in te kunnen zien. En ik vraag me wel eens af hoe oud ik moet worden om er naar te kunnen leven?

Max moest weer verhuizen op de Brink en ik zag er enorm tegenop. Hij was nog niet zo lang geleden  verhuisd in verband met bezuinigingen; toen ging hij van een woning met vier cliënten naar een woning met vijf. Deze bezuinigingsronde van vijf naar zes cliënten per woning moesten alle honderdzestig bewoners van de Brink verhuizen. Velen veranderden niet alleen van woning maar ook van groepssamenstelling en begeleiders. Maar ik wou helemaal geen andere begeleiders! Aan wie je toevertrouwd hebt wat je het meest dierbaar is, voelt een beetje als familie. Ik wou Max' tweede moeder Janet niet kwijt die hem verstond als geen ander, die volgens Max alles kan; waar Max alles klakkeloos van aannam en die hem met ontzettend veel liefde en humor in 't gareel heeft weten te krijgen. Ik wou Harm niet kwijt, die Max al van het begin dat hij op de Brink kwam kent en die hem liefkozend Markus noemt naar z'n eigen zoon. Die Max na z'n ziekte gestimuleerd en uitgedaagd heeft om weer te gaan lopen, die Max het eerste dons van z'n kin geschoren heeft en die de meest fraaie filmpjes en foto's gemaakt heeft, zo trots was hij op hem. En ik wou Joyce niet kwijt, die slagroom op haar neus smeerde en kon gorgelen als de beste, die skippyballend door het huis stuiterde om met Max te genieten van de slappe lach. Gabrielle, die zo ontzettend bezorgd om Max was toen hij ziek werd, en al die andere lieve meiden die de afgelopen jaren voor Max gezorgd hebben, ik wou ze niet kwijt.


'Heb vertrouwen, verandering is slechts een doorgang naar een nieuwe werkelijkheid', probeerde mijn lieve vriend Erik mij gerust te stellen. Maar deze moederkloek is als het haar kinderen betreft niet eenvoudig gerust te stellen.

Inmiddels woont Max alweer een paar weken in z'n nieuwe huis en blijken de nieuwe begeleidsters ook heel leuk. Een paar kennen Max nog van vroeger en doen hun best om hem zo snel mogelijk thuis te laten voelen. Anderen zijn nieuwsgierig naar hem en willen zo veel mogelijk over Max te weten komen om hem te kunnen begrijpen. De mevrouw die zijn nieuwe persoonlijk begeleider gaat worden schijnt ook erg lief te zijn en al zou ze de helft zo lief zijn als Janet dan is zij nog bijzonder lief.
Harm heeft Max al een paar keer in z'n nieuwe huis naar bed gebracht, Janet werkt straks maar een paar huizen verderop en Joyce stuurde bijgaande kaartje. Wij zijn geen familie kwijtgeraakt maar hebben er een heleboel familie bijgekregen!

(I know).