Voetbal

Max is mee geweest naar een voetbaltoernooi van Ruben in Assen. De sfeer was uitstekend; er was een springkussen, gezellige Maxmuziek,  de mannen van VAKO E1 waren in de winning mood en hun ouders hadden lekkers in de tas. Ik had Max naast mij op de tribune geparkeerd en we luisterden verhaaltjes uit mijn telefoon en moedigden de voetballers aan. Op de Brink hadden ze Max geleerd hoe dat moest en hij klapte op commando in zijn handen. Andere toeschouwers konden nog wat leren van deze manier van positief coachen want vanaf de zijlijn werden nogal wat aanwijzingen gegeven. Max wees dan met zijn overstrekte vingertje in de richting waar het gefoeter vandaan kwam, maakte een gromgeluid, wees op zichzelf en sloeg hard met zijn vuist op zijn borst, wat zoveel betekent als: 'Iemand bromt want hij is boos op Max'. Tja, als je altijd alles op jezelf betrekt heb je het zwaar op een voetbaltribune. Maar Max liet zijn humeur gelukkig niet bederven en was een geweldige supporter. En ik was ook in een geweldig humeur want het was lang geleden dat wij met het hele gezin erop uit waren geweest. Een hele wrange en dubbele gedachte uit het genre van Cruijff maakte zich van mij meester; toen Max nog niet in de rolstoel zat kon je hem er eigenlijk niet bij hebben; hij kon nooit stilzitten, vloog alle kanten op, trok andere kinderen aan het haar, zat overal aan en zag nergens gevaar...... ieder nadeel hep ze voordeel.