Op weg naar boven

Max heeft ons het afgelopen jaar menigmaal versteld doen staan. Als ik zie dat hij vorig jaar rond deze tijd pas na zeven keer misgrijpen eindelijk een stukje brood in zijn mond kon stoppen en zichzelf nu bijna een kopje thee kan inschenken! Afgelopen week stonden wij weer met open mond. Ik was bij Max op bezoek en hij had aangegeven graag even op zijn kamer boven te willen spelen. Hij was alvast van de stoel gegleden om op zijn kontje naar de trap te schuifelen. Om hem niet helemaal van de grond te moeten tillen vroeg ik hem of hij op de onderste traptrede kon gaan zitten. Dat deed hij heel handig. Zó handig dat ik om mijn rug te sparen vroeg of hij nog twee treden hoger kon komen. Aangemoedigd door onze bewonderende kreten klom hij nog hoger. Af en toe stopte hij even, niet om te pauzeren maar om te applaudiseren! Hij voelde haarfijn aan dat dit toepasselijk was met zoveel publiek onderaan de trap. De fysiotherapeut, Janet en ik waren nog in de veronderstelling een trainingsschema voor de trap te moeten opstellen! Hij was zo rap boven dat ik geen tijd had om mijn telefoontje te pakken om te filmen. Dat is inmiddels gelukt:  

"Het Dakkeraf"

Al wil het dan nog niet echt lukken met de zomer, gisteren beleefden Oma Diet en ik met Max een geweldige dag op de camping! Op de Brink werd het jaarlijkse zomerfeest gehouden en dat werd gevierd door het middenterrein van de Brink om te bouwen tot een echte camping. We arriveerden bij een receptie met slagboom en kwamen direct op het jongerenveldje terecht. Windschermen van lege bierkratten vormden de afscheiding tussen de kleine tentjes. Maar er was ook een gezinsterrein met caravans en een speelveldje, animatie en uiteraard een patatkraam en een ijskraam.  Wat een heerlijk vakantiegevoel, Oma Diet en ik wilden wel graag een paar dagen bijboeken!

Even onder dak voor een toepasselijk liedje over de regen, daarna lekker swingen met 't "Dakkeraf".....:

Je gelooft je ogen niet

Ik zie nog het verbijsterde gezicht voor me van de oogarts in de VU Amsterdam destijds op mijn vraag hoe het nu zat met Max' goede oogje. "Mevrouw" zei ze "Max heeft geen goed oogje; hij heeft een blind oogje en een zeer slecht oogje". Ze had ons net verteld dat Max geen tumor in zijn blinde oog had en in de opluchting ging deze opmerking eigenlijk langs me heen. Uit recent onderzoek blijkt dat Max met dat ene oogje ongeveer acht procent kan zien, maar als je het volgende filmpje ziet dan geloof je toch gewoon zijn ogen niet? 

Max en Sietske drinken thee

Aanrijding 'zonder erg....'

Hoezo nieuwe rolstoel, Max heeft zelf al een nieuw vervoermiddel uitgekozen. Nou ja, nieuw....de skelter is erg oud maar dat maakt Max niks uit, hij kan er al geweldig mee. Het sturen gaat meestal ook prima, behalve als je moeder in de weg staat.....