Ruben op bezoek bij Max

Als baby had Ruben al regelmatig de tanden van Max in z'n billen staan. Niet alleen uit ongenoegen, Max vond het ook gewoon lekker om even te bijten. Maar meestal kon hij Ruben niet verdragen omdat hij mijn aandacht vroeg. En die had Max zelf voor de volle honderd procent nodig om te kunnen communiceren. Dus 'mocht' Ruben niks vragen, niks zeggen en al helemaal niet mijn naam noemen. Een onmogelijke opgave.
Om te voorkomen dat Max in de stress zou raken en om te voorkomen dat hij Ruben iets zou aandoen leefden wij min of meer als twee éénouder gezinnen. Ook een onmogelijke opgave.
Sinds Max op de Brink woont proberen wij nog wel eens gezinnetje te spelen. Om te concluderen dat dit veel stress oplevert bij Max, onlangs nog toen hij Ruben in z'n been beet na een zwemuitje. Meestal gaan Harry en ik om de beurt bij Max op bezoek. Vorige week is Ruben na schooltijd naar Max gefietst en heeft zijn grote broer voorgelezen uit Jip en Janneke. Wat doet hij zijn naam eer aan.

IJspret bij d' Aol Gloep in Vries

Niet alleen de inventiviteit van de ijsmeesters van d'Aol Gloep is grenzeloos....

 

Ook de mensen van Visio de Brink kunnen er wat van. Dankzij deze geniale constructie konden cliënten die niet per rollator, rolstoel of slee op het ijs konden ook genieten van hun rondjes op de ijsbaan. 

 

Drie rondjes met Max in de rolstoel

daarna nog tien rondjes op de slee!

Feestje

Max kan zelf naar de wc!
Normaliter geen onderwerp om woorden aan vuil te maken maar in dit geval een feestje waard!
Max was zindelijk maar de Guillain Barré had ook zijn blaas en darmen aangetast. In het ziekenhuis had Max een catheter en heel veel laxeermiddelen. Na zijn ontslag uit het ziekenhuis heeft hij nog lang sondevoeding gehad maar ook de overgang naar gewoon eten hielp niet om de zaak weer 'op regel' te krijgen. Zindelijkheidstraining betekende Max met de tillift op de brancard tillen, ontdoen van luier, met de tillift op de wc hijsen, daarna weer op de verschoningsbrancard en vervolgens terug in de rolstoel. Daarbij had Max alle kracht nodig om met zijn kleine kontje op die smalle wc bril te blijven zitten en had hij geen energie over om te doen wat hij moest doen.
Inmiddels is Max zo ver dat hij zelf naar de wc rijdt, zich aan twee beugels ophijst; met zijn scheenbenen tegen de wc pot gaat staan zodat hij beide handen vrij heeft om zijn broek naar beneden te trekken (er zit elastiek in de boord) om vervolgens op de wc te gaan zitten.Vandaar dat wij op de dagbesteding bij Max taart hebben gegeten; successen zijn er om gevierd te worden.

Hydrobad

Max heeft weer goed getraind met Harry in het hydrobad van de Brink. Door de gewichtsloosheid in het water kan Max de loopbeweging oefenen. Op zijn tenen en met kromme benen maar hij wordt steeds sterker!

Het lijkt alsof Max trots het resultaat van zijn inspanningen wil laten zien.....maar op zijn benen wijzen is het gebaar van Max om te vragen of ik voetbalsmartlappen op mijn telefoon wil laten horen: