De laatste tijd krijg ik vaak de opmerking dat ik Max' blog niet meer bijhoud. Het valt inderdaad in mijn post UMCG dip niet mee om een positieve bijdrage te leveren. Max' herstel gaat mij niet snel genoeg en ik kan het niet verdragen dat Max pijn heeft. Behalve drie keer een poosje in de rolstoel ligt hij maar de hele dag in bed. Na een goede dag volgt nagenoeg altijd een slechte dag; eten gaat amper zonder te kokhalzen en als hij verstopping heeft moet hij nog overgeven. De gewrichten van zijn rechterhand zijn dik en staan krom en in zijn benen zit eigenlijk nog geen beweging. En dus schrijf ik maar niet.
Tijdens een emotioneel moment in het ziekenhuis heb ik Harry op z'n gemoed gewerkt en sinds afgelopen zondag hebben wij een vrolijke zwarte labradorpup. Ze heet Zorro en slaagt zeer in haar rol om in huize Kiers de zinnen wat te verzetten. De kennismaking met Max was ontroerend en Zorro heeft zelfs een lach op zijn gezicht getoverd. Andere lichtpuntjes zijn dat Max zeer zijn best doet met fysiotherapie en hij kan zijn armen al een heel eind bewegen, hij hoeft niet meer elke dag laxeermiddelen en ondanks kokhalzen probeert hij verschillende soorten voedsel uit en toetjes smaken hem prima. Gered door Zorro.  |
| Max geniet van liedjes in mijn telefoon |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten