Als Max geen beperkingen had gehad was het vast net zo'n sportmannetje geweest als Ruben. Hij was lenig als een aap, kon magnifiek trampolinespringen en zijn uithoudingsvermogen overtrof dat van iedereen. Ruben kan leuk voetballen. Zó leuk dat hij al ekele maanden mag meetrainen met de E-tjes van FC Groningen. Een hele eer en Ruben was dan ook in de wolken. Maar inmiddels moeten we hem voorhouden om toch vooral te genieten van alles wat hij meemaakt en leert. Want hij weet zich elke week bekeken, beoordeeld én gewogen; en elke training kan bij te licht bevonden de laatste zijn. Een wetenschap die gewoon plezier in het spelletje in de weg kan staan.
Max is snel moe en heeft nog niet genoeg kracht in de benen om zijn evenwicht op de skippybal te bewaren. Maar bezwaard dat iemand hem moet ondersteunen opdat hij lekker springen kan voelt hij zich niet. En de sensatie van het springen ontlokt allerlei oervreugdekreten bij Max, gêne kent Max daarbij niet. Ondanks alles is Max weer Kampioen onbevangen genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten