Ik doe mijn best er niet tegenop te zien. "Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest" zei mijn vader altijd en dit heeft zijn gelijk al menig keer bewezen. Max heeft mij vaak versteld doen staan. Dus smoor ik alle vragen die in mij opkomen - wat als Max in de war raakt in het nieuwe huis? Wat als hij niet kan wennen? Hoe zal dat gaan met vijf bewoners op één begeleider? Hoe moeten ze erop uit met vier rolstoelers en één loper als met drie rolstoelen al niet te doen is? - en laat het over me heenkomen.
Aan de voorbereiding zal het in ieder geval niet liggen; afgelopen week is het aan de groep verteld en is er een aftelkalender gemaakt. En op de dagbesteding lopen ze alvast de nieuwe route. Een huisgenootje van Max zit er helemaal vol van, ze vertelt het aan iedereen die het horen wil en somt ze de hele dag op wat er allemaal mee moet. Ik heb geen idee of Max begrijpt wat verhuizen inhoudt maar hij heeft al wel gemeld dat zijn CD met voetballiedjes mee moet. Dit gaat zeker lukken!
Max was best bereid zijn rollatorstuurmanskunsten ook even aan Janet te tonen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten