Mooiste cadeau

Harry hanteert het principe dat alles wat naar de zolder kan net zo goed in de vuilnisemmer kan. Ik wil dat principe graag onderschrijven want ik wil niet hechten aan spullen. Bovendien hebben wij geen zolder. Maar ik heb nou eenmaal moeite om dat schattige oude stoeltje of dat leuke kastje weg te gooien. Het is dan ook vooral mijn 'oude rommel' die via de garage in het schuurtje beland is. Tussen die oude rommel vond ik een rollator. Van Harry. Alweer enige tijd geleden gekregen van de buren voor zijn vijftigste verjaardag. Een oud degelijk en zwaar geval. Gekregen en dus (nog) niet geschikt voor het predicaat 'zolder'.  Triomfantelijk klonk "wie wat bewaart heeft wat" als mantra door mijn hoofd. Max is afgelopen weekeinde vijftien geworden; twee en een half jaar na zijn ziekte Guillain Barré:

(Max ging zo snel van start dat ik mijn mobieltje nog niet in de aanslag had, vandaar een opname overdwars. Maar het kostte hem toch de nodige krachtsinspanning, dus in plaats van Max te vragen het nog eens te doen voor de film de vraag om even het hoofd te draaien)