Van een lieve vriendin in Inzell kregen wij een Schutzengel en die kunnen wij in huize Kiers heel goed gebruiken! Toen moest ik denken aan een gedicht van een ernstig zieke buurvrouw die iedereen in haar omgeving die met haar meeleefde haar beschermengelen noemde en bedacht ik hoeveel mensen begaan zijn met het wel en wee van onze Max; die vragen naar zijn toestand of die deze stukjes over de voortgang van Max' revalidatie lezen, zoals een zeer trouwe bezoekster van deze site in Ierland, hartverwarmend. En aan het engelengeduld waarmee begeleiders Max in en uit het bed, bad en zwembad hijsen, het engelengeduld dat ze opbrengen om hem te begrijpen en zijn vertrouwen te winnen waarbij ze het nodige moeten incasseren. Het engelendgeduld dat zij opbrengen om met hem te gaan oefenen, zwemmen, stoeien of een rolstoelrace met hem rijden. Begeleiders die zowaar de moeite nemen om in hun vrije tijd smartlappen voor Max uit te zoeken en mensen die als vrijwilliger tijdens evenementen zorgen voor een hapje en een drankje. Dat doen zij niet omdat Max Axe gebruikt of voor een welverdiende bonus; zelfs een dankjewel kan er bij Max niet af. Maar Max' vreugdekreten zijn ongeremd en aanstekelijk, hij kan helemaal slap liggen van het lachen en als Max volledig ontspannen is is het puur genieten. Iedereen die meegeleefd heeft met en meegewerkt heeft aan elk sprongetje dat Max gemaakt heeft het afgelopen jaar mede namens mijn Kiersmannen hartelijk dank! Wij wensen jullie voor 2012 net zulke beschermengelen toe! Liefs, Corien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten