Max heeft zijn begeleidster in de arm gebeten. En nog wel een dag voor Sinterklaas! Maar Max kan niet bedenken dat wie lief is lekkers krijgt..... Gelukkig weet Sinterklaas dat en zijn lieve begeleidster ook. Al was zij heel begrijpelijk wel wat aangeslagen. Max was volledig overstuur geraakt; huilen, snotteren en wijzen; hij kon maar niet duidelijk maken wat hij bedoelde. Kwam het door alle drukte van de decembermaand? Of het wennen aan de nieuwe huisgenoot? Misschien omdat hij wat verkouden is? Of misschien was hij gewoon boos omdat hij zijn zin niet kreeg? Waarschijnlijk een combinatie van factoren. Het moet ook heel frusterend zijn dat je niet kunt uitleggen wat je bedoelt of wat er aan de hand is. In ieder geval sloeg er een stop door en stond zijn gebit in haar arm. Toen ik bij hem langskwam was hij al weer enigszins gekalmeerd, maar toen ik wegging leek het mij beter om hem nog even in alle rust op zijn kamertje te laten. Omdat hij uit z'n bed kan vallen moet je dan de deurtjes dichtdoen en vastmaken, alsof je hem opsluit. Ik heb nog wat boekjes naar binnen 'gegooid' en moest erg omschakelen om vervolgens met de hele familie Sinterklaas te gaan vieren. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten