Dorst!



De fysiotherapeut oefent met Max



Vandaag negen weken in het ziekenhuis; en na negen weken sondevoeding heeft Max héle grote dorst. Het liefst wil hij een glas aan de mond zetten en alles in één keer met grote klokken achterover slaan. Ik gun hem dat zo maar uit voorzorg laten we hem ranja van een lepeltje happen, we willen voorkomen dat hij zich verslikt. Dit  gaat hem lang niet snel genoeg en hij maait in de lucht om het glas te pakken, maar hij heeft nog veel te weinig kracht in de armen. Elke dag komt de fysiotherapeut langs om zijn armen en benen wat te strekken zodat zijn gewrichten niet op slot gaan zitten. Verder zit Max drie keer per dag een poosje in de rolstoel en dat proberen we elke dag een paar minuten langer vol te houden. Het is ontroerend te zien hoe Max zijn best doet om goed te hoesten. Hij snapt niet alleen wat er van hem verwacht wordt, maar wil daar ook heel graag aan voldoen, super! Weer een dag gewonnen. 

Wat doet het ontzettend goed te weten dat er zoveel mensen aan Max denken. (en aan Ruben en aan ons). En wat doet het onzettend goed te weten dat zoveel mensen net zo blij zijn als wij dat het met Max weer wat beter gaat. Dank!