Wat een heerlijke verrassing vanmorgen: toen we bij Max kwamen was zijn bed nog niet verschoond! "Ach, hij lag nog zo lekker te slapen, we hebben hem maar laten liggen". Dit zijn uitspraken naar mijn hart! Als Max slaapt heeft hij tenminste nergens last van. "Bij ons komen kinderen tot rust" meldde de verpleegkundige van de High Care en ik kan me er alles bij voorstellen. Op de Intensive Care staan zoveel monitoren en apparaten, er piept áltijd wel een. Soms lijkt het of ze elkaar aansteken en een wedstrijdje om het hardst doen. Op de Intensive Care wordt gestuurd op machines. Alles wordt gewogen of gemeten, vergeleken aan vooraf gestelde waarden, gescoord binnen aanvaardbare marges en grenzen en berekend naar leeftijd, lengte en gewicht. Bij afwijkingen worden machines anders ingesteld of de medicatie aangepast. Ook ik heb mezelf er regelmatig op betrapt dat ik steeds naar de monitor keek in plaats van naar mijn kind. De dagindeling verloopt volgens een strak stramien; acht uur licht aan,wassen en bed verschonen. Duidelijkheid en structuur; mochten er calamiteiten zijn weet iedereen wat zijn verantwoordelijkheid is en zijn de verzorgingstaken tenminste gedaan. Als ik al een keer een luier verschoonde had ik bijna de verpleegkundige op de kast omdat de vochtbalans dan misschien niet meer in balans was.
Op de High Care heerst een andere sfeer. Ook hier is alle zorg en kennis aanwezig maar de meest levensbedreigende zaken zijn onder controle. En voor spoed is de IC dichtbij. Max heeft een aparte kamer gekregen zodat hij nóg meer rust krijgt. We mogen de verzorging volledig zelf doen, wij kennen ons kind immers het best. Hier hoeft Max niet te slapen op de officiële rusttijden maar mag hij slapen als hij moe is. En dat is hij als hij even in de rolstoel gezeten heeft. Maar het zitten gaat al beter dan gister en ook het ophoesten lukt beter; klonk hij gister nog als een zeehondje, vandaag zat er al meer kracht achter. Als Max een poos in bed gelegen heeft begint hij meer en meer te rochelen, als hij een poos rechtop zit komt het los. En dat is de bedoeling: kloppen, vegen, zuigen, aldus de dokter, maar hoe dan ook, het moet los!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten