Zachte heelmeesters.....

De afgelopen weken nam ik mij bij het slapengaan soms voor om te gaan liggen en daarna niet meer te bewegen. Ik houd dat maar even vol; er kriebelt een pluk haar op mijn voorhoofd, ik wil even op mijn arm krabben en mijn been toch nog een beetje strekken. Max kan al negen weken zijn benen niet bewegen, zich niet omdraaien, maar óók niet aangeven waar het jeukt of kriebelt. Hij heeft in zijn lies al een paar dagen een knijpblaartje van een luier waar een velletje tussen gezeten heeft. Dus als Max aangeeft dat hij graag wil draaien draai ik hem, strijk ik alle plooien en kreukels glad en prop de kussens weer in zijn rug, al roept de verpleging "maar je hebt hem nét gedraaid!" 





Maar vanmorgen heeft de arts ons in niet mis te verstane bewoordingen duidelijk gemaakt dat de cruciale vraag van de komende dagen, zo niet weken is of Max sterk genoeg zal zijn om zijn longen schoon te krijgen én te houden. Dat betekent dat Max ondanks vermoeidheid,  te weinig kracht en pijn zoveel mogelijk rechtop móet zitten. Het slijm dat nog in zijn longen zit móet loskomen en hij móet dat ophoesten. Wij hadden begrepen dat je bij Guillain Barré niet door de pijngrens heen moet gaan omdat zenuwen dan nóg meer beschadigd raken. Maar het is nu kiezen uit twee kwaden en zijn longen hebben nu de hoogste prioriteit. Dus is de pijnmedicatie weer verhoogd; houden we Max maar weer voor dat hij dapper en sterk moet zijn en zetten hem drie keer per dag een half uur in de stoel zodat hij makkelijker hoesten kan. Het klamme zweet breekt hem uit, de tranen springen in zijn ogen en hij wijst om de tien seconden naar zijn bed. Ik weet het, zachte heelmeesters maken stinkende wonden, natuurlijk zal ik alles doen wat ik moet doen als ik hem daarmee kan behouden. De afgelopen weken heb ik Max al zo vaak in de houdgreep gehad omdat hij een catheter, EMG of  infuus moest. Maar wat voelt het als verraad. Ik had gezegd dat hij nog éven moest volhouden en dan zou die vreselijke tube eruit mogen. En nu na de triomf van de de detubatie is het alsnog erop of eronder.

Vandaag is Max twee maanden in het ziekenhuis; vandaag 'gepromoveerd' van de Intensive Care naar de High Care.