De afgelopen tijd heb ik Max zeer intensief verzorgd, gewassen, verschoond en gemasseerd. En mij ondertussen verwonderd over de vele haargroei op zijn benen. Tien weken is lang, maar toch niet lang genoeg om van jochie te veranderen in een jongeman? Had ik misschien in het begin z'n haar op de benen over het hoofd gezien? Ik kon het mij niet voorstellen, ik had die beentjes zóveel gemasseerd....Maar ook het armpje waar het infuus in gezeten heeft heeft al zwarte haren Een verpleegkundige hielp mij uit de droom, haargroei is een bijwerking van veel penicilline.

Nou is Max wel gegroeid de afgelopen weken. Hij krijgt sondevoeding met extra calorieën omdat hij de eerste weken door het vele overgeven en de spierafname nog maar 23 kilo woog. Inmiddels is hij 27,5 kilo en moet ik zelf eerst even tot drie tellen voordat ik hem in de rolstoel til. Waarschijnlijk krijgt Max momenteel zelfs teveel calorieën, hij heeft dikke onderhuidse bobbels op zijn bovenarmen, bovenbenen en ook al in z'n zij. De artsen vinden het heel opmerkelijk en hebben het nog niet eerder gezien. De theorie is nu dat hij alle calorieën omzet in vetweefsel omdat hij geen spierweefsel meer heeft. Weer zo'n lastig dilemma; hij heeft extra voedingstoffen nodig voor het herstel en het opbouwen van spierweefsel maar moet niet opgeblazen worden.....
Het gebrek aan spieren maakt het zitten voor Max zo pijnlijk; hij is nog niet sterk genoeg om zelf te zitten; op de rand van het bed valt hij om. Maar hij moet regelmatig rechtop zitten in de rolstoel, waardoor het hele gewicht op de onderrug neerkomt en dit doet hem zeer. De pijn in zijn benen lijkt afgenomen: hij hoeft minder gedraaid en minder gemasseerd te worden. Dit scheelt een hoop nachtrust. Door regelmatig te zitten begint hij inderdaad te hoesten en komt alles los. Max heeft nog net niet genoeg kracht om eens flink 'op te hoesten'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten